Dorocie- Ku pamięci

[Herkules]

Tak niedawno jeszcze z nami tutaj byłaś,
Troskami, myślami i radością się dzieliłaś.
Nie napiszesz już nigdy tutaj prozą, ani rymami,
Lecz w pamięci zostaniesz tutaj razem z nami.


Spoczywaj w spokoju.

[hunter]

 Golden life

Gdy matka tuli w ramionach dziecie swe
Jej miłość staje przeciw złym mocom
Tak ludzie modlą się o urodzajny deszcz
Jak ona czuwa nad nim nocą

Wyfruwa wreszcie z gniazda młody ptak
Bo przywilejem jest młodości
Zabawa, radość, przyjaźń a nie strach
Bo młodość nie chce wiedzie o tym, że:

Życie choć piękne tak kruche jest
Wystarczy jedna chwila by zgasić je
Życie cho piękne tak kruche jest
Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć

I nie do końca piękny jest ten świat
Gdy wciąż odwieczne prawa łamie
Zabiera miłość, młodość, słońca blask
Lecz my nie chcemy o tym wiedzieć, że:

Życie choć piękne tak kruche jest
Wystarczy jedna chwila by zgasić je
życie cho piękne tak kruche jest
Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć


Panie świeć nad jej duszą , spoczywaj w spokoju ... DOROTKO


   

[*Mandragora*]

Anioły są wśród nas,
rzadko się ujawniają,
owiane tajemnicą swojej egzystencji,
są nawet wtedy, kiedy życie się zmienia.
Anioły zmieniają każdy ból w radość istnienia,
jednym dotknięciem swojej dobroci,
ocierają morze Twoich łez.
Na to mają serce, żeby kochać,
dobrą wolę, by przebaczać,
nieważne jak bardzo będzie źle,
przynoszą nadzieję, na lepsze jutro...

Dorotko, byłaś moim Aniołem, pozostaniesz w moim sercu na zawsze.

   

[Dominika]

Pamiętam...

Pamiętam jak mnie zganiłaś słowem.
''Mam na imię DOROTA!Nie pisz mi Green Woman''.
Dziś nie cofnę czasu,nie mam takiej mocy.
Dziś tylko chusteczką przecieram swe oczy.
I wspominam,bo obrazy we mnie żywe.
I pamiętam...Twą wymowną maksymę.
''Śpiesz się kochać ludzi,bo kiedyś odejdą...''
Ty kochałaś wszystkich,nie tylko mnie jedną.
Miałaś wielkie serce,dobroć w nim mieszkała.
I wrażliwą duszę,która TU została.
Każdy ją odnajdzie czytając Twe posty.
Wszyscy zrozumią, nawet człowiek prosty.
Że kochałaś wszystkich, sercem byłaś z nami.
Dziś duszyczko Dorotko z Tobą się żegnamy.
Ile ja bym dała, by odwlec tę chwilę.
Wiem,Ty byś powiedziała ''Tak trzeba,by motyle.
Odleciały...''I się z Tobą zgadzam-jednak.
Do końca swoich dni będę Cię pamiętać.
I wspominać miło będę z łezką w oku.
Ty zaś,tam gdzie jesteś,znajdziesz błogi spokój.

[EB:))]

Dorotko,cześć Twojej pamięci...

[@alias]

Tyle Ci chciałam jeszcze powiedzieć. Nie zdążyłam.

[Córka Green]

Dziękuje wszystkim w imieniu mamy.Herkules dzięki wielkie za wsparcie.

[dzina]

Dorotko, zostaniesz w mojej pamięci na zawsze.

[*Mandragora*]

Nienazwane

Jak się nazywa - to nienazwane
jak się nazywa to - co zabolało
ten smutek co nie łączy a rozdziela
ta przyjaźń lub inaczej miłość niemożliwa
to co biegło naprzeciw a było rozstaniem
to wciąż najważniejsze co przychodzi mimo
ta przykrość byle jaka jak chłodny skurcz w piersi
ta straszna pustka co graniczy z Bogiem

to - że jeśli nie wiesz dokąd iść
sama cię droga poprowadzi

Ks. Jan Twardowski

[*Mandragora*]

<a href="http://www.youtube.com/v/mf52xZjb8ho" target="_blank">http://www.youtube.com/v/mf52xZjb8ho</a>

Towarzyszyłam dziś Green w jej ostatniej drodze. Spoczęła na strzybnickim cmentarzu obok swojego męża.

[lusitg]

  na nic łzy na nic juz sie nie odezwiesz do mnie kochana Dorciu juz nigdy 

[*Mandragora*]

To już drugi miesiąc.....

[@alias]

A smutek zawsze pozostaje. Choćby nie wiadomo, jak długi czas upłynął. Jak to było - "Non omnis moriar"?
Zawsze będę pamiętać - @alias

[Kaczerbicha]

To juz ponad trzy miesiące Dorotko jak Cie z nami nie ma .... , a jednak slyszę - Drżeniem płomyka , liści szelestem..... Ktoś mi tu szepce.....nie umarłam JESTEM......W mojej pamieci zostaniesz   

                                           

[@alias]

Tak dawno i jednocześnie niedawno. Dorota, brak mi Ciebie, każdego dnia, każdego wieczoru. Jak bardzo mi brak Twojego głosu, Twojej obecności. Pamiętam i zawsze będę pamiętać. Aż się spotkamy, moja kochana, ciepła Przyjaciółko.
Kocham Cię - @alias

[*Mandragora*]

To już 5 miesięcy, a jakby wczoraj....

[Dominika]

Zastanawiam się,czy pisać tu.Czasem wejdę i czytam Was w tym wątku i przypominam sobie chwile spędzone z Dorotą.Przypominam sobie też myśli jakie wymieniałyśmy między sobą na komunikatorze.
Przypominam sobie rozmowy telefoniczne.Wiem jedno,Ona nie życzyłaby sobie,byśmy byli smutni.Kochała to miejsce,zaglądała na forum,czytała nas,czasem komentowała,pisała i bawiła nas swoimi literkami,zdjęciami i dzieliła się informacjami z nami.Tak sobie myślę czy tu pisać,bo ten kącik napawa mnie smutkiem,a Ona nie chciała byśmy się smucili...
Wieczorem,kiedy patrzę w rozgwierzdżone niebo,zastanawiam się,rozmyślam i wspominam ludzi których na swej drodze spotkałam,a których już nie zobaczę.Smutek i żałość zostaje w nas,ale ja chcę Ją pamiętać taką jaka była,mądrą,rozażną,przemiłą,ciepłą osobę.

[kasia]

Powiedz, czy znasz tę granicę,
Poza którą nadziei już brak?
Czy znasz ludzi, co z lękiem wciąż liczą,
Ile czasu zostawił im czas?

...Ktos niedawno zwrocil mi uwage, na slowa, pod postami Dorotki.Zaczelam sie zastanawiac, nad ich znaczeniem.Co Dorota chciala nimi przekazac?....czy  potrafilam Jej sluchac? Mysle,ze miedzy tymi wierszami, mozna wyczytac wiele emocji, ktore Jej towarzyszyly.......
     Mimo tego wszsytkiego,przez co musiala  przejsc,,,,byla bardzo dzielna, pogodna  kobieta.Kochala czerwony kolor,uwielbiala zartowac i mysle ,ze bedzie dotad dla nas zyc, dopoki nie przestaniemy o Niej pisac..

[*Mandragora*]

Chciała wiedzieć, ile czasu zostawił jej czas. Chciała zdążyć ze wszystkim. Prawie się udało...prócz kilku dni, których zabrakło do zobaczenia wnuka.
Mimo, że chciała wiedzieć, to nie było jej z tą wiedzą dobrze...gdyby mogła cofnąć czas, nie zapytałaby już, ile jej zostało....

[Herkules]

Też kiedyś zastanawiałem się nad tymi słowami Doroty. Czasami wydawało mi się, że wiem co czuła, co myślała.
Kiedyś też zadawałem sobie podobne pytania. Rozmawiałem z nią często, zanim poszła do hospicjum. Wiedziała, że "los" nie zostawił jej zbyt wiele czasu, mimo to była pogodna. Często zastanawiałem się nad tym, jak silnym trzeba być, by nie stracić pogody ducha, pomimo że nadziei już brak.